حمید فدایی شنبه ۲۰ آذر به خبرنگاران گفت: بانک سفال مجموعه ای از قطعات سفال تاریخی و واجد ارزش مطالعاتی است که از بررسی ها و کاوش های باستان شناسی منطقه و همچنین طی استعلامات باستان شناسان در سطح شهرستان مرودشت از دهه ۲۰ خورشیدی تاکنون جمع آوری و با مطالعه و طبقه بندی و ارایه آنها در قالب بانک سفال در تخت جمشید امروزه می توان سابقه تمدنی دشت را در دوره های مختلف تاریخی تا به امروز پیگیری شده است.
وی افزود: با مستندنگاری و شناسنامه دار شدن سفالینه ها علاوه بر اینکه بانک اطلاعاتی ویژه ای فراهم شده است و داده های آن در دسترس متخصصین مربوطه خواهد بود، همچنین اطلاعات مربوطه در زمینه طبقه بندی، ساماندهی و بهینه سازی شرایط نگهداری آثار مورد استفاده قرار می گیرد.
سجاد طهماسبی مسئول دفتر فنی پایگاه و مسئول آماده سازی انبارهای تخت جمشید به منظور انجام ساماندهی فیزیکی سفالینه ها گفت: برای اجرایی شدن و به ثمر نشستن این پروژه و به همت کارشناسان دفتر فنی، ابتدا طرح مرمت و تعمیر فضای داخلی و بیرونی انبارهای مورد نظر که در بخش غربی کاخ ملکه واقع بودند تهیه شد.
وی افزود: در همین ارتباط اقدامات اجرایی انبارها از قبیل تعمیرات کف، اندود دیواره ها و سقف، طراحی و نصب درب های ایمن فلزی انجام شد و سپس مراحل طراحی، ساخت و نصب قفسه های فلزی متناسب با فضای انبارها، صورت گرفت.
فضل الله حبیبی باستان شناس و مسئول بانک سفال از دست اندرکاران این پروژه، افزود: تاکنون حجم زیادی از سفالینه ها در قالب ۱۲۰ جعبه و ۶۶۵ کیسه مورد ساماندهی فیزیکی و اطلاعاتی قرار گرفته است.
حبیبی اضافه کرد: این سفال ها از برنامه های بررسی و کاوش در محوطه های تخت جمشید، شهر استخر، نقش رستم، تل موشکی، تل جری، تل باکون بدست آمده اند که پس از ساماندهی در جعبه های چوبی ویژه ای که به همین منظور ساخته شده اند با نصب پلاک حاوی اطلاعات مربوطه بر روی هر جعبه، طبقه بندی شده اند.
او ادامه داد: بانک اطلاعاتی شامل داده هایی از مکان کشف، دوره تاریخی، کاوشگر محوطه به انضمام مستندنگاری قطعات سفال اعم از طراحی فنی و عکس هر قطعه سفال است.
وحید بارانی از دیگر کارشناسان باستان شناس پایگاه و مسئول تهیه نقشه باستان شناسی دشت مرودشت نیز یادآور شد: قدمت سفال های نگهداری شده در بانک سفال مربوط به دوران پیش از تاریخ تا دوره قاجاریه است که در تکمیل اطلاعات نقشه باستان شناسی منطقه و دشت مرودشت حایز اهمیت فراوانی است و می تواند توالی گاه‌نگاری منطقه را به ما ارایه دهد.